Herkennen jullie dit gevoel? Bij een zangeres die een enkele valse noot zingt denken we “ai…”, maar dat zijn we al snel vergeten. Een jongleur die een bal laat vallen, maar de draad gewoon weer oppakt krijgt daarna zelfs nog een harder applaus, maar een goochelaar die een truc laat mislukken… Dat kan gewoon echt niet.
Toch heeft iedere artiest (ho, ik bedoel ieder mens!) weleens zo’n dag waarop dingen even niet lukken. Waarom een mislukte goocheltruc dan zo erg is? Zelf denk ik dat het deels te maken heeft met het imago van een goochelaar. Hoe harder je roept dat je iets kan dat onmogelijk is, hoe groter de lol van je publiek wanneer je door de mand valt en je truc mislukt. Daarom probeer ik zelf mijn acts altijd luchtig te houden en beweer ik ook geen bovennatuurlijke gave te hebben.
Hoewel ik als goochelaar werk met het element van verrassing (ik kan foutjes vaak al oplossen voordat het publiek het merkt) en een goed getimede grap wonderen kan verrichten, heb ik ook weleens van die dagen dat ik even gruwelijk blunder. Omdat ik er achteraf best om kan lachen zet ik in deze blog mijn top 3 grootste bloopers in goocheltrucs op een rij.
3. Uit de kast
Het tevoorschijn toveren van een BN’er, Vip of directeur doe ik regelmatig. Zo heb ik al diverse leuke mascottes en directeuren tevoorschijn mogen toveren. Gedenkwaardige BN’ers waren o.a. Jochem van Gelder (in zijn pyama), Sinterklaas, topturners Eythora Thorsdottir en Bart Deurloo en oud PSV-spelers Willy en René van de Kerkhof.
Voorafgaand aan zo’n optreden nemen we de truc altijd even door met de betreffende persoon en oefenen we ook op muziek. Bij de presentatie van een nieuwe directeur van een bedrijf uit Rotterdam verliep de repetitie ook uitstekend. Echter op het moment suprême reed ik de magische verschijnkast op. Klaar om het publiek eerst te laten zien dat de kast leeg was, maar toen ik de kast open deed stond daar de directeur al klaar en vrolijk te zwaaien. Blijkbaar zag hij aan mijn gezicht dat er iets niet helemaal goed was gegaan en zei “Oh verdorie, ik ben zeker te vroeg?” Niet echt een truc op deze manier nee…
2. De zwevende dame
In 2010 stond ik met mijn eigen show samen met assistentes, dansers en gastartiesten in een groot theater voor bijna 1.000 man publiek. Het was mijn eerste grote theatervoorstelling als onderdeel van het trio Lars, Luc en Angelique. De show was een groot succes en we ontvingen lovende reacties van zowel het publiek als enkele goochelcritici. Toch bevatte de show in mijn ogen een enorme blunder.
Na een spetterend slotstuk waarbij grote spectaculaire illusies in rap tempo werden opgevoerd, besloten we de show op een meer magische en gevoelige manier af te sluiten. Voor de finale hadden we een talentvolle Bossche zangeres benaderd om het nummer You Raise me Up van Josh Groban live te zingen. Tegelijkertijd zou op de achtergrond onze assistente bedekt met een doek op een tafel worden gelegd en vervolgens de lucht in zweven.
Op het hoogtepunt in de muziek bewogen Luc en ik onze handen omhoog en het doek zweefde langzaam de lucht in. Angelique bleef echter liggen op de tafel en steeg nog geen centimeter omhoog! Onze magische krachten waren na zo’n drukke avond duidelijk uitgeput. Auch… voor een artiest geen prettige manier om een show met een misser af te sluiten. Kleine pleister op de wonden… Na afloop hoorden we er niemand over.
1. De regendouche
Een vast terugkerend element in vrijwel al mijn shows is het betrekken van publiek. Wanneer ik aan een klein tafeltje sta is dat voor een toeschouwer niet zo eng, maar om het podium te beklimmen voor een groot publiek is andere koek. Sommige mensen zijn zo zenuwachtig dat ze vergeten om goed te luisteren naar mijn instructies.
Bij een truc waarbij ik twee grote bekers volschenk met water vraag ik een toeschouwer uit het publiek om te beamen dat het water echt is en drinkbaar. Vervolgens plaats ik de ene beker met twee handen op mijn hoofd en vraag ik aan de toeschouwer om met de andere beker hetzelfde te doen. Nadat een aantal komische momenten is het water uit beide bekers spoorloos verdwenen.
Een paar jaar geleden voerde ik deze act op bij een studentenvereniging waarbij ik een meisje op het podium uitnodigde die achteraf stijf bleek te staan van de zenuwen. Op het moment dat zij de beker op haar hoofd moest plaatsen draaide ze haar pols mee waardoor ze de inhoud van de beker zelf boven haar hoofd leeggoot. De opmerkingen die ze daarna van een aantal mannelijke studenten moest incasseren laten zich raden, maar ik voelde me enorm vervelend. Ik vind het belangrijk om alle toeschouwers een goed gevoel te geven en ik hoop dat het de intentie van geen enkele goochelaar is om de behulpzame toeschouwers opzettelijk voor schut te zetten.